در عجایب خانه ی به نام افغانستان، کسانی وجود دارد که شعار یک شخص را بر فرد خاطی، موضعگیری یک قوم بر مشر قوم دیگر میداند و انان را مزد بگیران سرویس های امنیت خارجی قلمداد میکنند. تظاهرات مسالمت امیز مردمان به ستوه امده از تبعیض را در بروکسل کودتا گری نامیده و انان را نیز خائنان به وطن و نوکر کشور های اجنبی میپندارند. با موضع گیری رازق اچکزی در قندهار و حنیف اتمر در کابل پر واضح گشت که تا چه حد دیوار قومیت در سیاست افغانستان بلند است و تا جاییکه آقای کرزی با گلوی پر از عقده از شکست طالبان در حفظ قندوز ناراحت است و رازق خان، داد الله لنگ و عمر کور را مجاهدان راستین فی سبیل الله میدانند.
انانیکه جهاد دیگران را به سخره میگیرند و به وطن دوستی سایر هموطنان شان مظنون اند باید بدانند که دادالله لنگ و عمر کور با حمایت دیگران بر گرده مردمان این مملکت سوار شدند. انانیکه مظاهره مردمان صلح دوست را در بروکسل با حمله طالبان به قندوز شباهت بخشی میکنند، باید در سلامتی فکری شان شک نمود. شعار دادن آن شخص بر ضد کرزی اوج وطن دوستی او بود زیرا او از دشمنان وطن بیزار بود و بیزاری خود را در مرگ بر کرزی بروز داد. خواهان مشخص شدن دوست و دشمن بود و مردانه وار بر ضد کرزی شعار داد و سخنان یک هفته قبلش را که توهین به خون شهدای ملت محسوب میشد را نکوهش کرد. آیا او قوم خاصی را توهین کرد؟ فرهنگ و زبانی خاصی را هدف قرار داد؟ انتهار و انفجار کرد؟ برزیل رییس جمهوری خود را به دادگاه میکشاند، اسراییل نخست وزیر خود را پشت میله های زندان میفرستد، ایتالیایی ها کله نخست وزیر خود را خورد میکند. مگر سیاست مداران ان مرز و بوم به صحنه امدند و شروع به یاوه سرایی کردند؟
مردمان همیشه صلح خواه این سرزمین نفرین شده، با صدای بیصدا در خیابان های همین عجایب خانه به صورت صلح امیز شعار دادند. مگر با انتهاری پاسخ شان را ندادند؟ مگر جسد های عزیزان شان را بر روی شانه های شان حمل ننمودند؟ ایا این کار استخبارات خارجی بود که پشت در هزاران شهروند این مملکت رفته باشد و پول توذیع کرده باشد تا به خیابان ایند و کارممکلت را یکسره نمایند؟ امروز انانیکه از سراسر اروپا می ایند، همه دنیا دیده، جهانگشته و تمدن دیده هستند و اکثرین قاطع شان با سواد اند و میدانند مزدوری یعنی چه. واقف اند که حق چیست، رهبریت و مسئولیت چیست و یا هم سیاهی لشکر و استفاده شدن در راه سیاست یعنی چه؟
آقای بهزاد ممکن تا کلاس دوازده بیشتر سواد نداشته باشد اما هستند ده ها دکترا و صد ها ماستر و هزاران لیسانس که با او همراه هست و ندای او را بر حق میدانند. ایا همه جاهل اند و مزدور؟ نوکر اند و مخرب افغانستان؟ در انسانیت، مدنیت و وطن پرستی شان شک نکنید که اجداد شان بی نام در رکاب صاحب منصبان پشتون شان بر ضد تمامی استعمارگران جنگیدند بی انکه غازی وزیر اکبرخان، مهمند خان و مسجدی خان و هزار خان نمیدانمی داشته باشند. کسانی از جور زمان نگذاشتند که داشته باشند و بی نشان کشته شدند و مردند. اینبار انانیکه تظاهرات بروکسل را راه اندازی کرده اند فرزندان همان گمنام ها هستند که دیگر نمیخواهند بمیرند بدون انکه یادی از انها باشد. انها صرف حق خواهی میکنند و بر رعایت اصول امده در قانون اساسی تاکید میکنند و خواهان اعاده عدالت و برابری میباشد. نه به دنبال براندازی و نه خواهان قطع کمک های خارجی اند.